Schoolmanagement

Lesbezoek op de schop

Maak het lesbezoek weer zinvol

Vanuit onderzoek weten we allemaal steeds beter dat het jaarlijkse lesbezoek helemaal geen effect heeft op de kwaliteit van de leraar. Het is meer een opgevoerd kunstje. Het lesbezoek wordt aangekondigd, de leraar bereidt zich uitvoerig voor en met de nodige verve en jeu wordt er een les gegeven voor het oog van de directie. En na afloop? Opgelucht ademhalen en weer gewoon verder met de praktijk van alledag…

…en daar is helemaal niks mis mee.

Maar het idee van een lesbezoek is juist om die praktijk van alledag te zien. Daarom zijn er al veel scholen waar onaangekondigd lesbezoeken plaats vinden. En met professionele leergemeenschappen wordt er ook al steeds meer bij elkaar in de klas gekeken. Effectief en productief, met deze werkvormen verbeteren we kwalitatief ons onderwijs.

Een aantal jaar geleden las ik het boek Flitsbezoek – onderwijskundige leiders in de klas, reflectie in de school. Voor mij was het toen het juiste boek op het juiste moment – klassenbezoeken waren tot dan omslachtige dingen met lange formulieren die door de leerkracht en mijzelf ingevuld moesten worden. De leerkracht vond het vaak spannend (ik stiekem ook) en zo zaten we dan elkaar aan te staren terwijl er tussen ons in zo’n twintig tot dertig leerlingen onnatuurlijk rustig bezig waren met hun les. Want ja, die hebben donders goed in de gaten dat er iemand achter in de klas zit. (Trouwens ook een erg bekend fenomeen voor menig IB’er/AB’er die een “lastige” leerling komt observeren!)

Het kan dus anders

Wat is het eigenlijke doel van een lesbezoek? Een lesbezoek heeft niet als doel om een leerkracht te “keuren” als geschikt of ongeschikt (zoals die reclames voor Defensie van een aantal jaar geleden). Het eigenlijke doel van een lesbezoek is om de kwaliteit van het leren te verbeteren. Een nuanceverschil: het gaat niet om de leerkracht, maar om het leerproces. Iets wat in het IPC bekend staat als Looking for Learning.

Hoe pak je een lesbezoek dan aan?

In de regel is het beter om vaker te observeren voor een kortere periode dan eenmalig lang. Tijdens deze kortere bezoeken richt je jouw aandacht op vier zaken die directe invloed hebben op het leren van de leeringen. Bijvoorbeeld:

1. Actieve leerhouding
2. Lesdoelen in beeld
3. Differentiatie
4. Werkvormen

Meer niet. Natuurlijk kun je hierin variëren op basis van jullie schoolplan en ontwikkelingen in de organisatie. Zo kun je Differentiatie prima vervangen voor Pedagogisch Klimaat. Afhankelijk van waar je de nadruk op wilt leggen. Het werkt het best als je deze vier onderdelen vaststelt op basis van een afspraak met het team: vraag hen welke vier onderdelen er geobserveerd worden.

Hou het bezoek bewust kort. Hooguit vijftien tot twintig minuten. Met een korte uitwisseling in de pauze/na schooltijd. Op die manier wordt het geen enorm “ding” om klassenbezoeken uit te voeren. En in die tijdspanne zie je al snel genoeg hoe het gaat in de klas.

Ik ben benieuwd hoe jullie een lesbezoek ervaren. Laat het hieronder weten in de reacties!

Maak het lesbezoek weer zinvol!



  • Beantwoord
    Anne
    november 19, 2022 op 11:44 pm

    Ik werk 40 jaar als leraar basisonderwijs. Ik houd van mijn vak en van de kinderen. En kan er geschiedenis over schrijven.
    Al een tijd daalt het resultaat in het basisonderwijs. De eerste 15 jaar tijdens het ontwikkelen en uitvoeren van mijn vak was Nederland nr 5 op de wereldlijst van goed onderwijs. Een mooie plaats.
    Daarna liep het steeds meer terug.
    Wat is er gebeurd?
    De inspectie, het bestuur en management bemoeit zich steeds meer met hoe een leraar perfect dient les te geven. Klassenbezoeken met een kijkwijzer waar elke les aan moet voldoen worden gehanteerd en zijn daarna bindend.
    Maar…. een leraar is een mens geen perfecte robot. Een mens met emoties, gevoelens en temortkomingen, een mens die fouten maakt. Een mens dat een moeilijk vak leert met vallen en opstaan. Een leraar wordt beoordeeld door kinderen, ouders, management en bestuur. Dat geeft druk en stress. Deze groepen verlangen allen steeds meer en meer perfectie en verzinnen van alles voor de leraar om aan te voldoen. Vooral zijinstromers en net beginnende leraren kunnen hier niet aan voldoen en gaan teleurgesteld weg uit het onderwijs. Ook veel van mijn jongere collega’s met gezinnen thuis; doorbroken nachten, zieke kinderen, tekort tijd voor voorbereiding en niet uitgerust aan de dag kunnen beginnen vallen om met zulke zware eisen. Tegelijkertijd zijn er ook nog de eisen van inspectie en management (toetsen en verbetervoorspellingen waaraan voldaan moet worden, klassenbezoeken met kijkwijzers enz…) Daarnaast moet er ook nog van alles gedocumenteerd worden.
    Het is te veel voor de leraren!
    Lesgeven was toch de taak?
    En ik….. ik ben teleurgesteld over al deze respectloze ontwikkelingen. Waar is mijn mooie vak gebleven? Het is verpest, besmeurd, onder de voet gelopen!
    Mag een leraar nog mens zijn en zijn kunstenaarsvak zelf ontwikkelen?
    Geef de leraar zijn vak terug en het vertrouwen! Niet alles moet door anderen bedacht, gevolgd en beoordeeld worden. Onderwijs is een lange termijn traject en kan niet een doel per les, per dag, per jaar zijn. Onderwijs is een risico en niet te voorspellen! Neem dat risico in vertrouwen op en de kinderen zullen meer groeien. Hoe evenwichtiger, hoe meer vertrouwen en acceptatiein in de driehoek tussen leraar- overhead- kind, hoe groter de groeiruimte en aandacht voor het kind. Ga daar niet tussen zitten!! Dan pas zullen het onderwijs en de kinderen weer groeien en ontwikkelen. En dat is toch wat we willen?
    Anne

Laat een reactie achter

Lees de voorwaarden hier.